De werknomade is altijd onderweg en werkt op de meest uiteenlopende plekken. Elke maand beoordeelt ze een onorthodoxe gratis werkplek; van ziekenhuis tot theaterfoyer. Waar in Nederland is de sfeer gastvrij, de werkplek prettig en de koffie lekker?
#1 De werknomade bij Hokra in Giessenlanden
Bij de receptie zie ik mijn naam al staan op het welkomstscherm. Dat is een fijne binnenkomer. Ik ga een dagje werken bij het ‘merkactivatiebureau’ Hokra, vlakbij de A27 tussen Utrecht en Breda. Klinkt praktisch en dat is het ook. Ik was toch onderweg naar het zuiden. Hoewel het bedrijf op een typisch kaal en saai bedrijventerrein is gevestigd, is de weg er naartoe mooi, met weilanden, kerktorens en een molen.
Ik word onthaald door directeur Martin de Winter. Hij vertelt dat hij en andere ondernemers in de regio de CO2-uitstoot van hun bedrijven met 10 procent wilden verminderen. De Winter besloot de besparing te berekenen aan de hand van het aantal gewerkte uren in het pand. Ach, best slim eigenlijk: het licht brandt toch en de verwarming staat aan; als je dat energieverbruik kunt verdelen over meer mensen, kun je dat zien als winst voor het milieu.
Het is geen zoete inval bij Hokra. Afgezien van twee vaste externen weten anderen het bureau nog niet te vinden. Het ‘aanbod’ staat ook niet op de website; ik vond na een zoektocht op internet naar werkplekken een kort berichtje in een lokale huis-aan-huiskrant van een paar jaar geleden.
Mocht je als ondernemer gebruik willen maken van een werkplek, is het wel de bedoeling dat je iets creatiefs doet. Om kennis en netwerk te delen, aldus De Winter. “En wie hier fulltime zit, vragen we om acht uur per maand voor ons te werken. De copywriter die hier twee dagen in de week zit, schrijft in ruil daarvoor elke maand de nieuwsbrief. Zo hebben we er allebei iets aan, zonder dat de portemonnee open hoeft.” Verder zijn er geen verplichtingen, verzekert De Winter me. “Het is vrijheid, blijheid.”
De Winter begeleidt me naar de kamer die speciaal voor ondernemers is ingericht. Deze biedt plaats aan zes mensen. Er staan degelijke bureaus en stoelen in de lichte, prettige ruimte. Ik mis wat groen; er staan geen planten. De schilderijen aan de muur compenseren dat: altijd gezellig zo’n stilleven van fruit.
Ik zit hier vandaag niet alleen: schuin tegenover mij zit vormgever Arine Gijsbers-Bovekerk. Ze werkt hier fulltime en dat bevalt haar uitstekend. “Maar het is nog niet de creatieve broedplaats die het zou kúnnen zijn.”
“Hokra is nog niet de creatieve broedplaats die het zou kúnnen zijn.”
Omdat wij als gasten in een aparte ruimte zitten, is er niet veel interactie met de rest van het bedrijf. Totdat er rond half een ineens ‘eten, eten!’ door het pand klinkt. Iedereen verzamelt zich in de keuken, een kleurrijke ruimte die ook dienst doet als informele overlegplek, en haalt zijn eigen broodtrommel of salade tevoorschijn. De mannen zitten aan een kant en de vrouwen aan de andere kant; ik voeg mij bij de vrouwen. Nu merk ik dat ik tussen collega’s zit die elkaar gewoon elke dag zien: om mij heen zitten ze gezellig te kletsen over gebeurtenissen waar ik niet bij was en mensen die ik niet ken. Ik probeer hier en daar aan te haken en dat lukt best aardig. Had ik me vanochtend maar aan iedereen afzonderlijk voorgesteld, denk ik. Dan was het ijs al gebroken. Nou ja, goede les voor de volgende keer; nu sla ik me maar even door dit ongemakkelijke moment heen.
Als ik er eind van de middag weer vandoor ga naar mijn volgende afspraak, ga ik álle kamers langs om gedag te zeggen.